Sen uzaklarımdaki yalnızlığımsın
Dorukların morluklarını istiyorum
Bir sonsuzun sessizliğini
Kimliksiz sokaklardan geçerek
Örselenmiş körfez yağmurlarımı
Arsız denizlere döküyorum;
Yamaçların dumanını
Bir zar gibi soyup
Kentin kirli düşlerine örtüyorum
Susun.....
Orada düşürdüğüm bir sözcük var
Kanadı kırık bir sevda tümcesi
Hızla uzaklaşıp gidince
Unutacağını sandığım iki iri göz;
Suların taşıdığı yapraklar gibi
Sessiz durgun
Zamanın kınına kelepçelenmiş
Akrebin ölümü,
Acının böylesini yaşamadı hiç
Sarı sokak lambaları
Sonsuzu didik didik arayan
O bitmeyen yağmurlar
Bakır bir çivinin sessizliğiyle
Yüreğime saplanıyorlar;
Düşlere gömüp çıktığım gecelerden sonra
Kirli ağustosların ardından gideceğim
Bir çizgi
Boşlukta bir ses
Ardından.....
Boynunu kırıp düşürdüğüm
Kırmızı bir karanfil.
Kayıt Tarihi : 23.3.2002 03:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!