Akrebin Ölümü Şiiri - Asım Öztürk

Sen uzaklarımdaki yalnızlığımsın
Dorukların morluklarını istiyorum
Bir sonsuzun sessizliğini

Kimliksiz sokaklardan geçerek
Örselenmiş körfez yağmurlarımı
Arsız denizlere döküyorum;

Yamaçların dumanını
Bir zar gibi soyup
Kentin kirli düşlerine örtüyorum
Susun.....
Orada düşürdüğüm bir sözcük var
Kanadı kırık bir sevda tümcesi
Hızla uzaklaşıp gidince
Unutacağını sandığım iki iri göz;

Suların taşıdığı yapraklar gibi
Sessiz durgun
Zamanın kınına kelepçelenmiş
Akrebin ölümü,
Acının böylesini yaşamadı hiç
Sarı sokak lambaları
Sonsuzu didik didik arayan
O bitmeyen yağmurlar
Bakır bir çivinin sessizliğiyle
Yüreğime saplanıyorlar;

Düşlere gömüp çıktığım gecelerden sonra
Kirli ağustosların ardından gideceğim
Bir çizgi
Boşlukta bir ses
Ardından.....
Boynunu kırıp düşürdüğüm
Kırmızı bir karanfil.