Akrebin Nikahını Bozup Yelkovandan

Bitmez sanılan muammalı bir dekordur hayat,
Sukutun penceresinden kafayı dışarı uzatıp,
Neler oluyor yahu demek de değildir hayat…

Yazılması oldukça zor bir şiire başlıyorum,
Ismarlama tebessümleri silip çehremden,
Evlerin bacasından içeri girmiş yıldırımlara
Yaslıyorum omuzlarımı,
Usul, usul ıslatıyor yanaklarımı güz yağmurları,

Ve ben kendi aklımla firariyim bedenimden,
Teslimiyet ıspanak fiyatına satılmıyor yüreğimde,
Bayrağımın renginde bir kefen düşlüyorum,
Ömrün jübilesine, son veda törenimde…

Bir nazlı ceylanın iki kaşı arasında, yanan
Kırmızı yeşil lambada, trafik akışımıdır zaman,
Ahlarda…inleyip, vahlarda konaklamak mıdır hayat,

Şimdi kalkıyor uçağınız amazondan,
Çocuklar uçurtmalarınızı hazırlayın,
Bavullarınıza yerleştirin en tatlı anılarınızı
Kör bir inatla kesin dudaklarınızı,
Fırtınalı şarkılarla boyayıp ayaklarınızı,
Kirletmeyin, kendi duvarlarınızla örün,
Sevginin kırılgan aynalarını

Gururun tepesinde alnıma yıldızlar dökerken gökyüzü,
Namluya sürdüğüm binlerce direniş şiiri beklerken tetikde,
Akrebin nikahını bozup yelkovandan, kimsecikler duymadan,
Neler uydursak mazeretlerimize,
her şarkının notası noksan
Diyerek,
şeytanının saksofon çalışına tamburayla iştirak etmek midir,
Ağrılarımıza tuz basarak iradesiz kabullerimizde uzatmalı zaman mıdır hayat
Sınıf arkadaşlarımızın çatık kaşlarında hazine aramak mıdır hayat,
Bir cellat satırının boynumuza inmesini beklerken geçen anımıdır hayat
Nasıl çatlar toprakta tohum,
Dilini yutan fil, kendini sokan arı,
Gece altına kaçıran çocuk, toprağa girmek istemeyen ölü, ölüyü bekleyen böceklerin düşü,

Bir mezarcının duası, “Allah’ım hayırlı işler nasip eyle’ bir bombanın tepesine
Düşmesini bekleyen hiçbir şeyden habersiz çocuk, gıyabında yas tuttuğumuz
Sevinçlerin logaritması,
Vuslatı olmayan vedalar mıdır hayat…HAYAT NEDİR…

İncir yaprağına bürünüp çarşı Pazar gezmek midir sokaklarda,
Yada kafayı koyup yastığa, bir harp kahramanı mı olmaktır..

Hayat bir marangozun elinden çıkan tahta tabut içinde mi başlar,
Karanlık bir odadan cehennemi görerek ağlamakla mı başlar…..
ŞAİR SEN NE DERSEN DE HERKES KENDİ HAYATINI YAŞAR,
ANLATTIĞIN HERKESİN ANLADIĞI KADARLA BAŞLAR…