Akrebin Gözünde Hayat

özgürlüğümüzü saklamak için
kayabaşlarında doğurdu hayat bizi
ne ekmek verdi ne azık
bir kırçiçeğinin kokusuydu
sadece kekremsi bir tattı
duyduğumuz.

bazen çöllerde gezinip durduk
insan içine çıkmadık hiç
zaten nerde bulsalar öldürüyorlardı
özgürlüğün bedeli muaf olmaktı
gündüzlerden
ve bize bırakılan gece boylarında
ağır bir sükunetti
soluduğumuz.

özgürlük ve kayabaşlarının hırçın çiçekleri
siyah bir örtüydü üstümüzde ki
ekmek, yemek yoktu bize
adımıza akrep dediler
özgürlük ve savaş içinde
kayalıkların hırçın çiçekleriydi sevdiğimiz
bilmem ki onlarda sevdiler mi bizi?
sarılıp sevdalarına
uyuduğumuz.!