Akreb-i Saatler Şiiri - Ali Kenan Erdem

Akreb-i saatler vardır.
Bir iğne sızısıyla yürekten çıkar acılar.
Yürek kuytularında saklı kalmışları kusar, yavaş yavaş damarlar.
Kan acı taşır. Ağır ve aksak ilerler hüzün gözlerde, demir atar nihayet.
Liman geleninden yorgun.Kumlar karmaşadan bezgin.
Kuşlar, balık kokusu düşlere kanat çırparken.
Taka yanaşır içinde yorgun alınlarda çizgilerle.
Çizmeler dolusu umut.Muşambalarda yatar gövdeler.
Sen nihayetinde geceye teslim etmişsin düşünü.
Bir bak, bir pencere ötesi karanlıklardayım.
Gündüz ve gece senle dolu rüyalardayım.
Sağarım koyu karanlıklardan, gri bulutlardan kendime umut,
Kah elime bulaşır hüzün, kah gönlüme düşer bir pelte kan dolusu kusmuk,
Nerde doğar göllerime düşen çiseler?
Kirpiklerinden aralansa, deryana akacak benim.
Benim karanlıklarda at koşturan süvari.
Atım eyerli, koşumlarım sardım beklerim.
Kırbacın şaklaması acı verecek tay'a.
Soluk olacak burundan çıkacak öfke dolu nefesi.
Düz ovaya düşecek dört nal takırtısı.
Toprağın karnı kanayacak.
Bilinmeze kucak açacak yolcusu.
Hey sen, bilinmezin gün yüzlü perisi.
Sana yağarım, derelerim çağlar sana yokuş yukarı.
Dar patikalardan aşarım.
Çıkma o kadar tepe üstlerine ben bir Ben_i Adem’im şaşarım.