Akranlarımız Giderken

Sessiz sedasız çeker gider akranlarımız,
Belki bir, belki de on yıl sonra duyarız.
Şaşırır “ne zaman, nasıl” diye sorarız.
“Sizlere ömür, on beş yıl oldu” derler.

Çok kıymetlidir, hayat ömür, canımız.
Ondandır, her kayıpta kanar yaramız
Her ne kadar uzak olsa, bizim aramız
Bu dem vurdumduymaz, olmamalıydık..

İnsan ellisinde anlıyor ömür kısaymış,
Hastalıkla uğraşırken, çok uzun sanmış.
Ölüm kapıya gelip, davetiye bırakmış
Bu kadar da dünyaya, dalmamalıydık.

Beş odalı üç katlı köşke, sığmaz olduk,
İki metre mezarların, dört yanı boşluk..
Sabahtan akşama dek, çalıştık durduk
Tamahkâr, hırslı, aç gözlü olmamalıydık.
2024