Düşmanla bir olup dostu ezdiniz,
Öksüzü yetimi dulu üzdünüz,
Bize kuyu kazan yine sizdiniz,
Benim şahsiyetsiz akrabalarım...
Arkamı dönünce sırtıma vurup,
Yüzüme gülünce bilmedim sanıp,
Zannettiniz günahlardan arınıp,
Kurtuldum sandınız akrabalarım...
Yaramı gördünüz tuzu kürekle,
Atanlardan olmuşsunuz gerek ne,
Kendim düştüm kendim kalktım size ne,
Benim haysiyetsiz akrabalarım...
Akla gelir olduk isterse gece,
Bir hışımla işlerini görünce,
Yavşaklık yapıpta işi düşünce,
Benim cibilyetsiz akrabalarım...
#kitapsızşair✍️
Kayıt Tarihi : 25.4.2021 05:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Artık gına gelmişti ve çıktı o cümleler bir anda 😉
![Nevzat Dönmez](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/04/25/akrabalarim-5.jpg)
Hayırlı dostluklar dilerim Nevzat bey.
TÜM YORUMLAR (1)