Akort Makamından-16 Şiiri - Salih Parlak

Yıllar istediğini aldı bizden,
Meğer içimizde ne dertler varmış,
Şimdi, senin kucağında çocuk,
Benim saçlarım ağarmış.

Bilirsin; her çiçek dökülür sonunda,
Güzelliğin ayna da kaldı, saçlarına aklar indi.
Leyla da bir zamanlar gonca güldü,
Şimdi bir avuç toprakla yetindi.

Sana bağlamışım ümitlerimi boşuna,
Bende biliyorum; kalbin bana karşı.
Benim ki de iş mi canım;
Kürek çekmek akıntıya karşı.

Hüzünlendirememeli beni şarkıların en içlisi,
Umut beklememeliyim geçen her buluttan,
Seni bile unutmalıyım mutluluktan -ama nerde?
Ben olmalıyım insanların gamsızı, en sevinçlisi.

Aşkı nasıl anlatıversen sana;
Al aynı al, mavi aynı mavi, ama;
Bir başka görünür renkler gözüne.
Ne yemekte tat, ne şarkıda makam; arama.