Akören Şiiri - Ali Bekir Gültekin

Sırtını Ulu Dağlara Dayamış Akören
Sırtını ulu dağlara dayamış Akören,
Gökyüzü mavi, toprak bereketli serin.
Her taşında bir tarih, her rüzgârında serzeniş,
Dingin bir sessizlikte gizli köklü bir geçmiş.
Dağlar kucak açmış, sarıp sarmalamış,
Rüzgârı sevdalı, güneşi umutla dolmuş.
Toprak ananın bağrında filizlenir dostluk,
Kök salmış kardeşlik, yeşermiş umut.
Bağbozumu zamanı, bulgur kaynar taş ocakta,
İmeceyle yoğrulur dostluk, kahkahalar harmanda.
Ardıç altlarında anlatılır eski sevdalar,
Her daldan süzülür anılar, sanki bir masal.
Mihrab’dan yankılanır geçmişin sesi,
Eğil dağlar, dinle Akören’in nefesi.
Şimdi torunlar büyür o kutlu toprakta,
Bir avuç özlem kalır eski şenliklerde.
Ah Akören, sırtını dağlara dayamışsın,
Her taşında, her yaprağında bizden bir izsin.
Geçmişin ışığında geleceğe yürürsün,
Ulu dağlar gibi dimdik, vakur ve sessizsin.