Akordon hayat Şiiri - Atilla Durukan

kaldırıp başını gök yüzüne bak,
mavi mi, gri mi, güneş li mi,
göremiyorsan eger,
akordion hayat.

parklarda oynayan çocuklar,
çocuklarına titreyen ana, babalar.
baloncu peşinde koşarken onlar,
ufak tefek şeyler bunlar.

ne başımı okşayan bir el,
ne defter, kalem parası.
ne okul, ne harçlık tasası,
akordion hayat bunlar.

nasıl yıkandık, nasıl yaşadık,
bizi seviyordunuz biliyorduk.
başımızı neden okşamadınız
ey anam.
ufak tefek şeyler bunlar.

nasıl büyüdük, nasıl yaşadık,
ne içki içtik, ne de tok olduk.
karşılıklı kazandı, meyhaneler,
nasıl büyüdük bilemediniz.
akordion hayat bunlar.

neden vermediniz, çok mu pahalıdı,
çokmu zordu.
yıldızları doğrayıp dökmedinizbaşımıza,
veya severek neden uyutmadınız,
çok mu ayıptı, çokmu günahtı.
ufak tefek şeyler bunlar.

geldiniz, yaşadınız, ölünce gittiniz,
mekanınız cennet, mezarınız nur dolsun.
bizi sevdiğinizi biliyorduk,
sevginizi gizleyerek gittiniz,
akordion hayat gibi.