Akmaya akmaya Şiiri - Nisa Leyla

akmaya akmaya

kaybolmuşluğumu aramaya gideceğim
bir gün, savrulmuşluğumu tanımlamaya.
aĞaçla ağaç, böcekle böcek
iki a arasında mahkum Ğ yim
bir isyan!: acılı gökyüzüm ! ağrılı yeryüzüm!
le hiçliğimi büyütmeye büyütmeye

sokak çocuklarıyla kağıtevler yapmaya
açlık… açlığa…afrika’yı dünya’dan kurtarıp
kalemimi söz’den arındırmaya.
unutup öldüğümü soykırımlarda
vurulmaya

unutup gözlerinin kederini, deniz dalgalı
kumun sırtına binmiş

deniz kederi gözlerini alıp tozlaşmaya
(ilktir aşk’ın vücuduyla değil
hüznüyle gerçeğe başımı vuruşum…)

çıkıp gideceğim bir gün. tanrıların senaryosu
bir eksik oynayacak. ağlarken yeşile yaprak,
solarken güze bahar hıışşşt deyip
susturacağım ağzını dünyanın
barışın işaret parmağıyla.
taşla taş tarihle tarih. ışığa anne
kaşığa özne, tabağa nesne olmaya.
çıkıp gideceğim kendimden
yokluklara ; var olmaya var olmaya

dikeceğim kendimi bozkırın ortasına

nisa leyla