Aklının Fiyonkları

Aklının fiyonglarında kokusu kalan duygular,kalbini titretir insanın,
insanın gözleri düşer yerlere,
yerlere atılmış başka çiçeklerin yapraklarıdır,aldırmaz kimse
kimse bilmez çözülen fiyonklar değildir asla.....
asla çıkarmadan durmadım dilimin ucuna kadar geleni,
geleni aldım hoş sohbet sehpalarımın arkasına,
arkasına yastık dayanmayan dostların kapıya yönelmesi çabuk olur....
olur canımın içi,sevdamın şekerlerini kucağına dökerim,
dökerim içinde ne varsa kristal parçalarının,
parçalarının yansımasında yine sana vurulurum,ölmem....
ölmem ara sıra,
ara sıra bedenimde sarsıntılar da olsa yıkılmam,
yıkılmam birileri ayak ucuma kazma vurmadıktan sonra....
sonra dileklerimin hangi kuyuda tıngırdadığını bilirsin,
bilirsin sarılmalarımdaki densizliği,
densizliği başka rüzgarların saldırılarında piç ederim,
ederim derim de,yine de avuç açmaktan kalmam geri....
geri kalma,ayağıma denk düşen santimlerde tut ellerimi,
ellerimi başka kumaşların kokusuna terk etme,
etme sen haykırışlarında ihanet tıslayan dudaklara itibar,
itibar,göstereceğin yürek yangınlarında gizli kalsın,
kalsın adım düşlediğinm gibi kenarında aklının...