Aklını Yitirmenin Mevsimi

kalbimdeki buruk ikindiye inat
sırtımda taşıdım da getirdim size bu akşamları
kendiliğinden olacak şey değil çünkü
her şeyin birdenbire siyah bir tül ile örtülmesi

herkesin kendince sıkıntısını doğurduğu
(karanfilin bile) bir akşamı vardır
bilirsiniz

ve biz her akşam
anlata anlata çaldık aşkın ağrısında
dil ile yıktık bunca yıllık hasret duvarlarını
yalan değil
kuşların da akşamlarını merak ettim hep

ama iyi ki diyorum şu karlı ve yorgun dağların
kadın ağızlı* koca okyanusların dili yok, iyi ki!
yoksa çürüyüp giderdik üzgün bir coğrafya atlasında

akşam olunca herkes çıplaktır
gözden akanın, bardağa dökülenin hesabı sorulmaz
anlatan dinlemeyi bilir
ve her akşam bir öncekinden uzundur hep

masada duran şu cam sürahi bile bilir
akşam dediğiniz karartı, bir mevsimdir aslında
bahçe kapılarının kitlendiği, kışın kardeşi
yani akşam: aklını yitirmenin çılgın mevsimi

*: pekala kastım gül bahçesidir, kapısı hiç kitlenmeyen.