Aklını başına almazsan,
Aziz iken rezil olursun!
Göründüğü gibi olmayanları bulursun!
Dünya nimetlerine gark olsan bile,
Bir başına kaldığında köpekler gibi ulursun!
Aklını başına almazsan,
Gönül tarlalarını sulayan pınarların bulanır!
Karanlık çıkmaz sokaklarda, elin ayağın birbirine dolanır!
En şatafatlı saraylarda ikamet etsen bile,
Güçlü kuvvetli pazıların hemencecik yorulur!
Aklını başına almazsan,
Hak ile batılı, güzel ile çirkini, birbirinden ayıramazsın!
Karnın tok olsa da, gözünü doyuramazsın!
Rahmani yollarda yolcu olsan bile,
Şanı yüce yaradanın rızasını kazanamazsın!
Aklını başına almazsan,
Hangi makamda olursan ol, mutlu olamazsın!
İnsanı cennetlik eden, sevgi ve muhabbetlerle dolamazsın!
Suyu buz gibi akan pınarların başında olsan bile,
Yanan bağrın hararetini söndüremezsin!
Aklını başına almazsan,
Dostlarını birer birer kaybeder, bir başına kalırsın!
Fikri güzel, gönlü güzellerin, ah ve vebalini alırsın!
Nuh as gibi bin yıl yaşasan bile,
Hasret kalırsın mutluluğa, iki gözden iki çeşme ağlarsın!
Aklını başına almazsan,
İnsanlıktan nasibini almışların, gönüllerine giremezsin!
Gönlün paslanmış kılıçlarını bileyemezsin!
Muhammedi gül bahçelerinde dolaşsan bile,
Bitmez çarnaçarlığın yorgunluklarını atıp dinlenemezsin!
Aklını başına almazsan,
Şeref abidesi insanların, ihlaslı dualarını alamazsın!
Vedud dağlarında, muhabbet fedaisi olamazsın!
Geceni gündüzüne, gündüzünü de gecene, katsan bile,
Kuş tüyü döşeklerde şirin uykulara dalamazsın!
Aklını başına almazsan,
Yakınların, sen yaşadıkça her daim senden uzak olur!
Gönlün vazosuna, gül yerine çalı çırpı konulur!
Şeytanın şerrinden kaçabildiğin kadar kaçsan bile,
Nefsine mağlup olanlar, arar seni çarçabuk bulur!
Aklını başına almazsan,
Ne kadar maharetli olursan ol, gönül ziyaların söner!
Nefsin şeytani heves ve arzuları, seni biledikçe biler!
Uğruna seve seve ölüme gittiklerin bile,
Seni yarı yolda bırakır seni sana terk edip gider!
Aklını başına almazsan,
Hasret kalırsın baharlara, yazların kışa döner!
En güçlü çıraların en kısa zamanda söner!
Tımarı çok mükemmel yapılan, en rahvan atların bile,
Sana menzil murad aldırmaz, sana küstükçe küser!
Aklını başına almazsan,
En lezzetli taamlarından bile, lezzet alamazsın!
Neşe ve üzüntülerini, paylaşanları bulamazsın!
Ne kadar güçlü kuvvetli olsan bile,
Eroğlu erlerin meydanına çıkamazsın!
Aklını başına almazsan,
Kimin dost, kimin düşman olduğunu, seçemezsin!
Yiğit ve mertlerin, testilerinden soğuk suları içemezsin!
On parmağından on marifet dökülse bile,
Gam ve kasvetin olduğunda, kendi kendine yetemezsin!
16 Aralık 2018
İbrahim Halil Demir
Kayıt Tarihi : 19.12.2018 13:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Halil Demir](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/19/aklini-basina-almazsan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!