Gönül Şiiri - İsmet Ülker

Aklını başına al, gönül; sevgi karın doyurmuyor!..
Aşk çok çakal, gönül; aslanı kediye boğuyor…
Ferhat ile Şirin’i, Kerem ile Aslı’yı düşün!
Ferhat’a dağlar deldirmedi mi, Kerem’i yakıp kül etmedi mi…!!

Aklını başına devşir, gönül; aşk bir tuzak;
Sevmeye gör, gönül; tıpkı kapan’a sıkışmak;
Leyla ile Mecnun’u, Züleyha ile Yûsuf’u hatırla!..
Mecnun’u çöllere, Yûsuf’u zindana düşürmedi mi!..

Aşka meyil etme, gönül; seni sana unutturur!..
Aşkın nar-ı teni, güneşten beter yakar kavurur…
Karacaoğlan’ı, Yunus Emre’yi hatırla!
Karacaoğlan yollara düşmedi mi, Yunus Emre kırk yıl odun taşımadı mı!..

Sevgiliye güvenme, gönül; hızla geçiyor ömür…
Seveceksen; Allah (CC) sev, ilahi aşk için ölünür!
İbrahim Hakkı Hazretleri’ni anımsa!
Dünyayı unutup, Allah-u Teâlâ’nın aşkıyla yanıp tutuşmadı mı!..