Aklına gelecek Şiiri - Orhan Özçelik

Aynaya bak biraz tanı kendini,
Sen de bir insansın ben de insanım.
Sonra da etrafa,tanı dünyanı,
Dünyanın içinde ben de yaşarım.

Bir hışım seline saldın kendini,
Biraz dur dinlen anla halini.
Yoksa hiç kimseler bilmez kadrini,
Sana benzer biri yok eder seni.

Kaybolursun,
Büyük gururunun toz dumanında,
Bir hatıra diye,
Gözlerinde bir hayal ararsın.
Ama yok olmuşlardır,
Kaybolmuşlardır.
Bulamazsın bir anı,
Ve onunla yaşamak için bir umut;
Arayacaksın.

Ne yazık iş işten geçecektir,
Her şey için çok geç olacaktır artık.
Ellerini tutacağın,
Bir titreyen el bile olmayacak,
Gözlerin yanacak,
Yutkunacak ve ağlayacaksın.

Gözyaşlarının,
Sele döneceği zaman olacak,
Bir dünyayı yıkamanın karşılığı bu,
Seni bulacak.
Ben huzurluyum,ama sen olamıyacaksın,
Yanacaksın,
Bir gün gelecek,
Kaybolduğun yerde beni çok arayacaksın.

Dedim ya iş işten geçmiş olacak,
Aradığın yerlerde beni bulamıyacaksın,
Kahrolacaksın.
Bir yüreği,
Nasıl canlı mezara koyduğunu hatırlıyacaksın,
Cayır cayır yanacaksın,
Bu sevgimi sen o zaman anlayacaksın.

Yalvarmalarım,
Ne olur yapma dediklerim,
Seni çok sevdiklerim hep aklına gelecek.
Aklına gelecek,
Sana kurban verdiğim bedenim,
Canımsın,
Cananımsın diye inlediklerim.

İşte o zaman,
Sen olmayacaksın,
Bitmiş olacaksın.
Ben olacağım ayakta,
Ve onurumla.
Delikanlı gibi her an başım yukarıda.
Farketmez,
Gözümde iki damla yaş olsa da.