Aklın şaşar kalbin yanar

Gülüşlerimizde gizleriz sustuklarımızı,
ancak yarası olan anlar yaramızı.
En derin sessizliğin
orkestrası misalidir ruhumuz,
trompet önden davul bir adım geriden.
Gözler hindibanın saçları olur tül tül,
her baktığı yere dağılırlar,
sonra yanarlar alev alev.
Gamzelenen yüzlerin hüznü var ya,
suyu bile tutuşturur,
zihnin takılır da
yine de anlamını çözemezsin.
Aklın şaşar, kalbin yanar...