Aklın Odaları Şiiri - Fatih Yılmaz1

Lamba sönüyor birden,
Düğmeye uzanıyorum.

Sonrasında yılların,daha az zaman,
Her yol ayrımında biraz sen varsın.
Birinde gözlerin,birinde saçların,
Birinde! .
Birinde de? ...
Biri ölüyor,korkuyorum...

Hemen koşuyorum yanına,
Gözlerine bakıp,saçlarına dokunurken,
Midem bulanıyor.
Yolum yolundan ayrılıyor orada.
''Artık başka dünyaların insanıyız,
Komik değil mi? ''der gibi gülümsüyorsun,
Bense ağlıyorum,yıllar sonra.
Bir elim senin kalbinde diğeri benim,
Biri ölüyor,biri de benim.

Lamba sönüyor birden,
Düğmeye uzanyorum.
Oda aydınlanıyor.

Yıllar öncesi,zaman var.
Yol ayrımı çok ama önemi yok.
Geçerken aklımdan bir anı çarpıyor sol yanımdan.
Mutluluğumda iç kanama,hayallerimde çok sayıda kırık var.
O sırada ayrılıyor aklım vucudumdan.

Lamba sönüyor birden,
Düğmeye dokunuyorum.

Odada garip biri var.
Öyle bir akşamki sabahı bekliyor,düşünceli.
Elinde sönmüş,sigarası,gözlerinde iki damla,aklında biri
Belli ki harabenin içinde harabenin şairi kendisi,
Sebebini anlatınca gülümsedim.
Tanıdık geldi biryerden.

Lamba sönüyor birden,
Düğmeye uzanıyorum.

Gözlerimi açtığımda,
Dikkatimi çeken;
Masadaki tuzluk ve sudaki
Japon balığı...

Lamba sönüyor birden,
Düğmeye uzanamıyorum...