Aklın Hükmü Kalbe Sözü Geçinceye Kadarmış

Ben bu gece sözcüklerin anlamını yitirdiği bir günde
Haddimi aştığımın farkındayım
O büyük asalet
O hicransız gönül
O suskun yüreği
Taşıyamadığımın farkındayım

Bir aşktı aslında yaşadıklarım
Bir gönül boşluğuydu karşılaştıklarım
Bir seslenişti haykırışlarım

Ben
Benden ziyade
Benden kalanlara
Benden öncekilere
İzlerini taşıyamadığım gençliğimde
Sözlerimin esiri olduğumun farkındayım

Bir yıldız kadar parlıyorken
Bir rüya kadar ağlıyorum
Ne bir sitemim var
Ne de bir nazım
Bin asırlık filizlenmiş bir fidanın dalında
Artık doğmaz bir insanım

Aşk için yazdığım en güzel yazılarım aslında yaşayamadıklarım olduğunun da farkındayım

Ve bir gün dedim ki
Allah’ım aklın hükmü kalbe sözü geçinceye kadarmış!

Baktım ki kalbime söz geçirebiliyorum
Sadece var olan her şeyi sevebiliyorum
Ama sadece güzel bakmakla yetiniyor
Sevgim sevgimin önüne geçemiyordu

Sonra anladım ki aşk
İki ruhun birbirini sevmesi
Görmeseler de
Sevmeseler de
Duymasalar da
Şu zaman tüneli çarkında
Bir ad bir soy ad
Seni nasıl bağlıyor hayallerine

Ya hayalimsin
Yada sadece düşten ibaret bir sevgisin

Yada anladım ki AŞK
Hissettiğim bir ruhun gülümsemesiymişsin.

Sessiz Bekleyiş