Aklımla Sınırlı, İşkence Devri

Aklımla sınırlı, işkence devri
Bu devran hep böyle dönecek sanma
Zevale erecek feleğin cevri
Gözlerim yollarda donacak sanma

Sarpa sarmadıkça varlık nedeni
Düşlerime kimse olamaz mani
Aynaya ardında gördükçe seni
Gönlüm dert atından inecek sanma

Üstümüze yüklendikçe yan ürün
Vurgunlardan kalkmadıkça desturun
Yorgunluğu bitmedikçe gözlerin
Ruhumdaki feryat dinecek sanma

Bedenim sevdaya iftarda iken
Gözlerim her mevsim baharda iken
Canım dünya denen hangarda iken
Benliğim bu aşka kanacak sanma

El üstünde tuttu karlı elleri
Kınaladı yâr yoluna yılları
Bülbül’ü, beklerken gülün dalları
İncir ağacına konacak sanma

Dönse de can evim çile pistine
Diklendikçe sabrım bahtın restine
Toroslar çığ olup gelse üstüne
Delibal volkanı sönecek sanma