Aklımla Oyun Oynama

Aklımla oyun oynama
Değiştirme dünyamı
Ruhum kanamaz
Sen dökülmezsin
Kırk boğum atardamarım
İlkindesin daha
Tanırım seni
Öyle kolay kolay ölmezsin
Aklımla oyun oynama

Mermi çekirdeği kadar yabancıyım sana
Gül barut, aşk barut
Dikeni batarmış, batsın
Ateşi yakarmış, yaksın
Bırak göreyim ne var göğüs kafesinde
Bu keder nedir sesinde
Bırak bileyim
Mermi çekirdeği kadar yabancıyım sana

Kuldan ırak, baktığım yerdesin
Sevdiğim yerdesin, soluğa yakın
Sıcağı yorgan kıvamında
Kalır gibi derâguşa hasret
Bir dem ağlayan, bir dem parlayan
Rengârenk
Ay ışığı yüreğinle
Odamın penceresinden girerken bile
Yalnızsın küçüğüm
Yalnızsın
Kuldan ırak, baktığım yerdesin

Nihayeti olmayan yol gibi
Bırakmak gelmez içimden
Bir başına
Üzülsen kim sarar seni
Tek damla yaşına
Kim kurban olur tereddütsüz
Her istasyon, her otogar
Bir çizik daha atar
Kalbimin duvarına
Gözüm kesmiyor vuslatı
Gene de sana emanet yorgunluk kahvem
Sana baktığım her gün
Çakılmış beynime on sekizlik mıh gibi
Ve senden uzak uyuduğum her gece
Yaralar beni
Nihayeti olmayan yol gibi

İsmin beni anlatır, ben sende sonsuz
Yirmi beş fotoğraf nedir ki gülüm
Ezbere söylerim ben seni
Kaç özlem var yanaklarında
Kaç duâ var lisânında
Ezbere bilirim
Kırk âhu, kırk bir nefis nedir gülüm
Ezbere söylerim ben seni
Ezbere söylerim
Vuslat tutuyor beni cemden
Bildiğim tüm kelimeler
Yansın ocakta
“Sümeyye” kalsın tek
Dedim ya
İsmin beni anlatır, ben sende sonsuz

(02,07,09 – İstanbul)