Aklımıza Gelmeyen Şiiri - Oya Erişmiş

Uzun yıllar önceydi.
Ben gencecik toz pembe gönüllü bir genç kız,
Sen dünyaya meydan okuyabilen toy bir delikanlı.
Öylece sevdik birbirimizi.
Benim toz pembe sevdama karıştı toy sevgin aşk olduk.

Ve yıllar geçti uzun uzun.
Sayısız gündüz ve gece, sayısız eş dost muhabbeti.
Hatırlar mısın yaz akşamlarında oturduğumuz küçük bahçemizi.
Toz pembe güllerle, toy fidanlar ekmiştik hani.
Pazar kahvaltılarımız hiç bitmezdi.
Aynı masada akşamı ederdik hani.
Akşamdan kalma olurduk zaten hani.
İskambil oynardık yatmadan.
Ben hep yenilirdim aşkta kazanmak için.

Ve yıllar geçti uzun uzun.
Ben hatırlıyorum, severdik birbirimizi.
Darılırdık bazen, küserdik çocuk gibi ama hiç ayrı yatmazdık.
Ben toz pembe rüyalar görürdüm, sen toy hayaller kurardın.
Aklımıza ayrılık hiç gelmezdi.

Başka başka şeyleri severdik.
Başka yemekler, başka mekanlar,
Başka insanlar, başka renkleri severdik.
Birbirimizi de başka severdik.
Ben mum ışığında şiir yazmayı severdim sana,
Sen tatlı sürprizler yapardın.
Aklımıza ayrılık hiç gelmezdi.

Ben her yeni güne
Seni bir gün daha fazla sevmiş olarak uyanırdım.
Birikir dururdu sana sevdam.
Bazen sen sinirli olurdun ben bazen alıngan.
Bazen sen komik olurdun ben melankolik
Ama beraber gülmekti en güzeli.
Ayrılık hiç aklımıza gelmezdi.

Ve yıllar geçti uzun uzun
Yan yanayken başka başka büyüdük.
El eleyken başka başka yürüdük.
Kimi zaman ben kaldım geride kimi zaman sen.
Yanlış zamanlarda yanlış sözler ettik belki.
Yalnız zamanlarda çoğul sözler sustuk belki.

Ve yıllar geçti uzun uzun
Aklımıza gelmeyen başımıza geldi…