Aklımın Uçurumundayım

Hani tüm engelleri aşarsın
İncir çekirdeğinde takılırsın ya
İşte takılmışım,
Hayatın, tam orasındayım
Rüzgâr esermiş geceleri
Hava birden soğurmuş
Çiy düşermiş fikrimin boşluklarına
Tüm kelimelerle beraber
Aklımın uçurumundayım

Şimdi sen mevsimlere, şiir yazarak
Şarkılar söyleyerek,
Umudunu bırakıyorsun ya kırlara
Ya da gülümseyerek
Ve tüm güzel kelimeleri toplayarak
Kalbini bırakıyorsun ya çiçeklere
İşte ben yoksulluğundayım
Bir üzüm tanesi büyüklüğündeki
Şefkatinin…

İsimsiz bulutlardan süzülen
Ayak basmamış vadilere düşen
Yalnız kalmış bir ağaç gölgesinde
Bekliyor, yorgun kalbim
Ne yapayım bilmiyorum
Biraz hüzünlü
Ve biraz kırgın
Nasırlı ellerimle sana uzanıyorum
Kayıp gidiyor avuçlarımdan ömrüm
Gözlerin bana gülümserken
Kalbin çağırıyordu beni
Ben karanlıklarda kayboluyorum