Aklımın Sabahları Şiiri - Hüseyin Aslan

yürüdü uzun hava ben yürüdüm
vuruldu aklımın sabahları
dipsiz bir kuyu gibi suskun
saklanmış tenine şimdi uzak kadınlar

bir inanç gibi taşımalı seni
-o şaşkın hevesle-
loş bir barınaktır gövdem işte
bu çoğalma umudu bu pervane

fena değildi, hiç fena değildi
açılıp kapanan gökyüzüne tutulmak
yeni sözcükler edindim dilime
inatçı bir dilencinin elleriyle yalvardım

o senin sesindir göğe dökülen
bir ırmak gibi ince uzun
renkler arıyorum çiçeklere görsen
sürünerek alnının tenha yerinden

parmaklarıma yürüdü mahşerin çocukları
sana gelen yanımdır yalnızlık
haydi ömrünü çiz sonra bağışla
olmazsa bir şiire ilk söz ol