AKLIMIN OYUNu Şiiri - Muhammed Mehmet Gül

AKLIMIN OYUNU GİBİ

Düşünürüm bazen oyunu musun diye aklımın
En görünür halimisin diye gizlimin saklımın

Deva gözlerini asırlar ötesinden tanırım
Çare sensin diyemem Kays gibi susar utanırım

Bir gülsen yüzüme aralanırım gizli sır gibi
Ruhumu olabildiğince seyret görünmez dibi

Tutuklandım tutsaklandım bak yokluğuna ram oldum
Çölün ortasında adına dikilmiş ehram oldum

Sen gülmesen de gözlerime terk-i diyar eylemem
Kan revan ölürüm kahrımdan ağyarı yar eylemem

Yokluğunda semadan sağnak sağnak hüzün sağarım
Bir fırtına kopar çisil çisil gölgeme yağarım

Yüzyıllardır duymaktayım gönlün kurak ve kıraçtır
İsyan etsen de inkar etsen de yüreğin hep açtır

Adım gibi kalbim gibi şeksiz şüphesiz gerçeksin
Her okunmada bu şiir dal yaprak yeşereceksin

Seni soran gözler dağlansın karanlığa sürülsün
Sırra kadem bassın yokluğun sınırında görülsün

Adıma fermanlar çıkar söyle dağıtsın ulaklar
Dağ taş saklayamazsa beni göz yaşlarım saklar

Yüzüme bir baksan dalgın dalgın ah harelenirim
Düşer yedi kandilli Süreyya dan parelenirim

Görünmeyen perdelerle benliğimi kuşatırsın
Gözlerinle hep öldürür nazlarınla yaşatırsın

Hatırlanmasın hiçbir şey resmim küllere gömülsün
Yalnız şiirlerim kalsın cismim güllere gömülsün

Muhammed Mehmet GÜL