Aklımın ötesinde... Şiiri - Mehmet Çoban

Aklımı seyrederim düşüncede
Hesap / kitap yapar kendince
Duygulara yer vermez özde
Hesapları çıkarınadır genelde
Yanılsa da hükümlerinde
Pişmanlık duysa da geçmişine
Akıl söyler hep benim ileride
İnsanca insanlığıma liderlik bende

Aklımı incelerim,
Sevgi, şefkat ve merhamette
Sevgi vardır akli dengelerimde
Ama sevmiyorsa seveyim niye?
Beni sevmeyeni sevmem kime ne?
Karşılıksız sevgi yoktur
Aklımın tüm hükümlerinde
Karşılık arar sürekli sevgilerine

Aklımı incelerim
Varlıklara karşı saygıda
Karşılık bekler saygılar çıkarda
Sev beni, seveyim seni,
Say beni, sayayım seni
Der gibidir akıl hesabında
Karşılıksız saygı zordur akla
Sevgiye dayılı saygıyı
Bulamazsın hiç hesabında

Şefkat ve merhametse
Bilgi, söz ve düşüncede
Buluşurlar sadece sözde
Şefkati ve merhameti
Anlayamaz akıl değerlendirmede
Her birine bulur kendince bahane
Niçin/neden şefkat duyacağım ki?
Niçin/neden merhamet edeceğim ki?
Der her insan eşittir yaşam özünde
Herkes kullansın aklını düşüncede

Tarihte öne çıkar bireysel düşünce
Tamamlar Hümanist düşüncede
İnsanı kutsar, insanı sever sözde
Allah'a isyanı ateizmi alır özüne
Akıl öndedir bunlarda her yerde
İnsan kendini sever bencil düşüncede
İnsan, insanı sever akılcılığın içinde
İnsan, insanı sayar hesaplar içinde
Her insan eşittir/özde/hükümde
Ama akıllı/çabuklar hep biraz önde

İnsanlık önünde soyunurlar liderliğe
Liderliklerinde kan/soygun her yerde
Hümanistlerin liderleri kan dökerler
Egemenlikte olmayanları yardım ederler
Bir oyundur bu dünyada sürer gider
Zulüm içinde yaşantıları devam eder
Liderlerini/ordularını hiçbir zaman
Durduramazlar kan dökerlerken
Politikacıları dünyayı sömürürken
Orduları kahramanlık türküleri söylerken
Onlardır dünyaya insanlık dersi veren

Demezler bizim ülkenin ne işi var oralarda?
Yerler/içerler/eğlenirler zenginliğin umarsızlığında
Sözleri/düşünceleri insanlık dersi verir insanlığa
Yaşamları, saltanatları bağlıdır dünya soygunculuğuna

Hümanist düşünce ve insanlıkları
Biliriz akla bağlı, akılcı olduklarını
İnsanlıkları da, sevgileri de,
Şefkatleri de, merhametleri de
İnsana, doğaya saygı gösterileri de
Sonuçlanır her zaman, her yerde
Bireysel/toplumsal çıkar özünde

Onlar,
Çelişkilerini görmezler
Akılcılıklarının içinde
Akli düşünceleri zaten
Bireysel çıkar dengeleri içinde

Tarihte çıkar toplumsal düşünce
İnsan bireyi kaybolur toplum içinde
Her şey varır toplum bilincine
İnsan aklı/özü/düşüncesi topluma köle
Toplum egemenlik kurar insan özüne
Siler süpürür insanı toplum içinde
Bakarsan, söylenen sözün özüne
Denir, bütün varlıkları/umutları
İnsan/insanlık bölüşsün hep eşitçe
İktidar olur insanlara bu düşünce
Toplar varlıkları/umutları yönetimde
Bireysellik çıkar/çıkarsa yönetimde
Bencillik büyük güç olur hükümde
İnsanlar köledir artık topluma/yönetime

Kalbimi bulurum
Aklımın ötesinde

Kalbim duygusaldır akla göre
Çıkarsız sever sevdiğini enayice
Çıkarsız sayar saydığını efendice
Akıl sorgular durur kalbi her yerde
Ne gariptir sevmeyeni sevmek diye
Ne gariptir saymayanı saymak diye

Şefkat/merhamet doğar
Tüm karşılıksız sevgilerde
Aklın hükmedemediği yerlerde
Akıl hükmedebilseydi kalbe
Silerdi şefkati/merhameti düşüncede

Gel git yaşamdır insan içinde
Akıl ile kalbin tüm ilişkilerinde

Akıl öne çıktıkça hükümlerde
İnsan bencildir yaşamın göstergesinde

Kalp öne çıktıkça insan özüne
İnsan şefkatli/merhametli olur
Yaşamın tüm göstergelerinde

Fedakârlığı bulurum
Aklımın ötesinde

Karşılık beklemeden fedakârlığı
Akla sorarsan anlamaz bu saflığı

Severim hiç karşılık beklemeden
Sayarım hiç karşılık beklemeden
Şefkat duyarım hiç karşılık beklemeden
Merhametliyimdir hiç karşılık beklemeden

Akıl değerlendirir durur sürekli
Der mantık fedakârlığın neresinde gizli

Fedakârlık yapayım ki niye?
Çalıştığının karşılığıdır herkese
Ben çalışıyorken gündüz ve gecelerde
Çalışmayıp, fakir/yoksul kaldıysa bana ne?
Onlarında var, elleri, kolları, gözleri, beyni
Kimin kimden neyi/neresi eksik ki?

Akıl değerler her şeyi
Önce ben değerlendirmesinde
Mutluluk için bireyselliği öne çıkarır
Mutluluk için hümanizmi öne çıkarır
Mutluluk için toplumculuğu öne çıkarır
Her birinin içinde mutluluk çıkarı vardır
Çıkarda birleşen mutlulukta madde vardır
Madde bölüşmesinde eşitsizlik vardır

Ama fedakârlık başkadır özde
Karşılığı yoktur düşüncesinin özünde

Ne mutluluk, ne de acılar,
Umursanmaz fedakârlık ilkesinde

Toplumsal acılar varsa hayatta
Akıl düşünür taşınır kaçar çıkarlarına

Eşitsizlik varsa insanda/insanlıkta
Akıl der, her koyun bacağından asılır baksana

Savaş yükü yüklenirse ülkesine
Akıl düşünür kaçar kurtulur başka yere

Ama fedakârlık her yerdedir

Can sağ olsun der yürür acılara
Can sağ olsun der yürür insanlığa
Can sağ olsun der yürür vatan savunmasına

Akıl anlamaz / anlayamaz hiçbir zaman
Can sağ olsun diye vazgeçilen hayattan

İnancımı bulurum
Aklımın ötesinde

Aklım pekişikse inançlarımla
İnançlarım yer etmiştir insanlığıma

Ama aklım,
Pekişmez inançlarımla çoğu zaman
İnançlarıma egemenlik kurar çıkardan
Yorumlar/yargılar inançlarımı çıkarından
Artık inançlarımdır aklıma köle kılınan
Aklım inancıma egemenlik kurunca
Aklıyla önde gidenlerden farkı kalmayınca
Çıkarlar için kanla/soygunla boyanır dünya
Üstelik her şey olur sadece inançlar uğruna

Hâlbuki inançlarım
Fedakârlık ister kurallarından
Sevgiyi, şefkati, merhameti işler her zaman
Karşılıksız saygıyı ister yaratılana yaratandan
Ama inançlar çıkarlara edilmişse kurban
Asla, saygıyı, sevgiyi, şefkati, merhameti bulamam

Allah'ın kitabı önerir özünde
Bulunmalı insanda hep denge

Kalbim aklımı engellemeli sevgisiyle
Çıkara yönelik muhakeme/mantık düşüncesinde

Aklım kalbimi engellemeli muhakemesinde
Ölçüsüz saygıyı, sevgiyi, şefkati, merhameti dengelemede
Duygusallığın aşırı vericisinde/verilerinde

Her türlü dengesizliğin içinde
Adalet değil zulüm vardır özünde

Adalet akıl ve kalbin dengesinde
Buluşurlar Allah'ın kitabının özünde

Allah'ı kitabı
Seslenir özünde

Aklını kılma
Duygularına köle

Duygularını kılma
Aklına köle

Bırak ikisi birlikte
Uçsunlar özgürlüğe dengede

13.01.2007 – İzmir