Hercai meleklerin dinlendiği sayedir bu çınar.
Selvuran gözlerine korunak.
Hani, şu korktuğun kâbusları var ya aklımın
yanlış diye.
Dallarım, budaklarım, yapraklarım yani.
Gün be gün buduyorsun ya
her ürktüğünde.
Ve her ürktüğünde nefesim eksiliyor ya
Dalım kolum, yapraklarım.
Bir gün
sayesiz dalsız, yapraksız
çırılçıplak
ve kuru bir ağaç kalacak geriye.
-Gölgesinde mevsimler- şarkısını dinleyip
susayacağın.
Soğuk savaş meyvesidir
çerçeveye sığdırma gayretin.
Mat gösterir aynalar.
Bir dörtlüğü yazamamak
ya da su altında nefessiz kalmak kadar.
Zorlarsan sığarım hatırına. Lakin
yüzüm buğu kaplanır da göremeyiz birbirimizi.
Belki uydurma bir kalp çizip
işlersin baş harflerimizi
ölmüş bir deniz kadar sessiz
terkedilmiş bir şehir gibi
kimsesiz.
Bir sabah
aynaya baktığında
sadece kendini görmeyeceksin.
Ayaklarında cam kırıkların
dudaklarında tatsız bir mırıltı
-Gitme kal bu şehirde-
ve boş bir çerçeven olacak
çınar ağacından.
Kırılmaya zorladığın.
30-11-2010
Affan DedeKayıt Tarihi : 3.12.2010 02:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Benim değişmemi isteyip de acı verenler için.. Zaten kimse de değişemez.. Ben değişirsem, ne değişmemi isteyen mutlu olur.. ne de ben.
Ve,
yüreğinde can kırıkları..
kanar şarkılar, kanar aynalar...
aynaya baktığında
sadece kendini görmeyeceksin.
Ayaklarında cam kırıkların
dudaklarında tatsız bir mırıltı
-Gitme kal bu şehirde-
ve boş bir çerçeven olacak
çınar ağacından.
Kırılmaya zorladığın.
30-11-2010
Affan Dede
kalemine sağlık
TÜM YORUMLAR (4)