Aklımın gir ve konuş benimle

Aklımın içine gir, aklımdan geçeni gör bana da söyle bileyim.
Kendimi anlatırım şiirde, konuşamadıkları mı , söyleyemediklerimi şiir de söylerim.
Yoksa örtüp geçeyim mi? Söyle...

Aklımın içerisine gir.
Bir yer de insan benliğini bırakabilmeli her yönü ile
Şiir bunun için bir aralanan perde
Eşlik etme konusuna gelince. Sessiz kalman bile bir eşliktir. Bazen her şeyi sessizlik söyler.
İllede bir şeyler söylemek gerekmez bence.

Aklımın içerisine gir.
Çok söylemek isteyip söyleyemediklerimizi,
Duymak isteyip de duymadıklarımızı...
Ya böyle bir değer gördüğünde söylersin
Ya bin bir örtü atarak üzerine şiirlerinde söylersin.
Ama hep örtersin.
Geceyi tan yeri gibi ağrıtırken güneş, açığa çıkartmak için yaramazsın yüreğini.
Kolay değil...Korkarsın çekinirsin, dökülemez sin için için...

Hep bir yerlerde korkularını taşırsın
Oysa biri olmalı....
En derinliğinde sakladığın herkesten farklı
Sende yolculuk ve kendinde seni yolcu kılabilen biri olmalı
Sıra dışı olmalı ve bunu iliklerine kadar hissetmelisin.

Şiir yürekten dökülür de, her yürekten dökülen yüreğe dökülemez.
Artık yemek gibi çöpe dökülen o kadar şiir var ki...

Yürekten döküldüğünde,okurken kelimeleri sol tarafını zelzele gibi sarsacak. Saracak seni bir ürperme
Uygun gördüğüne dokun sende
Uygun görmediğine dokunma, yok olsun o beklentim.
Sen nereye dokunursan, ben oraya dokunurum. Şiir bu, aktığın yerden akarım.
Ama bilirim ki önce ben akmalıyım..

Hani yazmak isteyip yazamadığımız mısralar vardır, bu onlar için bir fırsat arenası belki.
Şiirde duvar yıkmak gerek, bunu yapabilmek içinde bütün dokunuşlarla benliği oraya akıtabilmek gerek.
Hani kendine yazmak demiştiniz yaz,
İyi bir maraton koşucusu olmalı tabi, yüz metrelik bir koşu değil bu
Aklıma gir ve koş benimle...