Aklımın Emanet Sandığı Şiiri - Eylül Gök ...

Kara gözlerinin ufkunda meleşen kuzuların sesi gibi
Akşamın ötesinden gülümserdi bakışların
Bir avuç kara serpilmiş suskularından toplardım umutları
Zülfünün siyahında çekilmiş kılıçların şakırtıları bölerdi düşlerimi
Şiir yazdırtan bir ahuyu seyrediyorum minicik pencereden

Çekip vurmaz mıyım sessiz gecelerin ayazında sensizliği
Yazmaz mıyım kara defterlerin ilk satırına hasretinin ölümünü
Hesap sormaz mıyım ayrılıkların yakasına yapışıp da
Kaybolmuş bir maral kadar kimsesizdim dağlarda

Topla avuçlarında
Bakışlarımdan akan hüznü ve hiç bırakma
Tek tek vur yalanların acımasız gölgesini
Kızılı kaybolmuş dudakların köşe başı kıvrımlarında...

Sakın titremesin ellerin, terlemesin avuçların
Gün doğumuna kalmasın hiç bir şey
Şahidi bulunmasın bu kadersiz infazın
Aydınlığı düşmesin güneşin, kırık pencere camlarına
Yedi zılgıt sesinde olsun canhıraş haykırışları aşkın

Al sana asi bir yürek
Bozdur bozdur harca gelmişini geçmişini...

Sat anasını kederin, hüznün, terkedişlerin
Tüm kötülüklerin faturasını bana kes
Aklımın emanet sandığına kilitlediğim ihanetlerin
Yedi ceddine rahmet okutma şimdi bana
Gider ayak...

Haziran gecesi yağmurları düşerken kirpiklerine
Üzülme...

Eylül GÖKDEMİR ... 20.EKİM.2007