zambaklar açmadan az önce
kendine raylar döşeyen birini tanıdım
kapıları çalardı sesiyle...
yer üstüne gözü pek bir yüzle
lakin kalbi küskün bakardı.
tütün kırardı göz çukurundan
gündüz ipi gevşetir
gece kül rengi sarardı
aşkına
sadece aşkına bahardı.
terasta çay yaparken
içine ipek kalp karıştıran
bir Temmuz ürpertisi olarak kazındın
aklımın avuçlarına
çocukluğumun haylazı
kaç kez fırladığımı saymadım
kopuk telli saz gibi
ve parmak uçlarımdan damladı bağırışlar...
dünyanın bittiği yerden söküp
aşkı değirmene astılar
Sevilay Karaman
11-18/temmuz/2008
Sinop/Ayancık
(Şiirin Hikayesi
Bu şiirim,kanserle verdiği mücadelede yenik düşen
sevgili arkadaşım Fatma ÇAYLI ya son armağanım.
Mekanı cennet olsun.)
Kayıt Tarihi : 22.8.2008 14:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TAM PUAN
MARMARA BÖLGESİ ŞAİR VE YAZARLAR BİRLİĞİ
TÜM YORUMLAR (9)