Aklımı Başımdan Aldın

Ne günlermiş düşünüyorum da eski günler
unutkanlıklarım vardı vakti zamanında
iş dönüşü taşınmamızın ilk haftasında
birkaç gece eski dairemin yoluna saptım
hatta bir keresinde kapısını bile çaldım
aklıma geldi kaçtım
çoğu zamanda evimin telefonunu unuttum
eşofmanımın cebine koyduğum saatime
bir ay sonra kavuştum

Bu da bir şey mi;
Galata Köprüsü’nde yürürken hatırladım
arabamı bile unuttum arabalı vapurda
çay içmeye çıkmıştım üst kata
sonra yaya yürüdüm gittim işlerim vardı aklımda
Sirkeci’ye geri dönüp
arabamı unuttum dediğimde iskele görevlisine
yüzüme baktı baktı
ben de ona baktım bakıştık
benim araç iki sefer daha yapmış arabalı vapurla

Daha neler unuttum neler
nikotin tadını bile unuttum
sahilde istavrit tutmasını da
kağıt oynamasını, piyano çalmasını
bir tek seni unutmadım
unutamadım, unutturmadın. Aklımı başımdan aldın

Ama….şey….ben…birden toparlayamadım
bu şiiri nereye yollayacaktım?
yaşasın eski günlerime yeniden dönüyorum
başladı unutkanlıklarım
ben kimim… kaç yaşındayım?