Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Uyusam göğsüne koyup başımı
Silseydin gözümden akan yaşımı
Yokluğun çatlatır sabır taşımı
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
*/*
Emeğinize sağlık üstad...
Böyle güzel bir sevgiye sahip olmak ,kendini bulmaktan geçer....Tebrikler...atıl kesmen
Yüreğinize sağlık şairim.
Saygılar
Ezgiler alnını sevdaya sürmüş..Eller onun için açılmış yürekle birlikte...
Sevgiler...
Uyusam göğsüne koyup başımı
Silseydin gözümden akan yaşımı
Yokluğun çatlatır sabır taşımı
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
GÖNLÜNÜZDEKİ incileri yine döktürmüşsünüz şair dostum.
Sizi,Hassas yüreğinizi vede bu güzel şiirinizi kutluyorum:
Sevgi ve muhabbetler_____Hamit Körken
Geceler gözüme uyku girmiyor
Aklımdasın yine daha gün gibi
Hayalin gözümden gitmek bilmiyor
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Sevdaya sevdalı nere gideyim
Rüzgara kapılan yaprak gibiyim
Hor görmeyin beni seven biriyim
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Geçiyor yıllarım biraz da durun
Çekilmiyor sensiz gönlüme sorun
Zalim anılarım bir de siz vurun
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Uyusam göğsüne koyup başımı
Silseydin gözümden akan yaşımı
Yokluğun çatlatır sabır taşımı
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Doğmuyor sabahlar artık güneşim
Zamansız küllendi yanan ateşim
Bir meçhule doğru benim gidişim
Aklımı başımdan aldı bu sevgi ahh akder arkadaşım ahh sevgi degilmi aklımızı başımızdan alan şair edip kaleme kagıda mahkuym eden bizi tam puan saygılarımal yıldırım şimşek
güzel bir anlatim vardi...begendim...tebrikler
Geceler gözüme uyku girmiyor
Aklımdasın yine daha gün gibi
Hayalin gözümden gitmek bilmiyor
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Sevdaya sevdalı nere gideyim
Rüzgara kapılan yaprak gibiyim
Hor görmeyin beni seven biriyim
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Geçiyor yıllarım biraz da durun
Çekilmiyor sensiz gönlüme sorun
Zalim anılarım bir de siz vurun
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Uyusam göğsüne koyup başımı
Silseydin gözümden akan yaşımı
Yokluğun çatlatır sabır taşımı
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Doğmuyor sabahlar artık güneşim
Zamansız küllendi yanan ateşim
Bir meçhule doğru benim gidişim
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Bu akşam vakti güzel bir şiir okudum kalemine yüreğine sağlık
Güzel dizeler ..tebrikler.
Aklımı Başımdan Aldı
Geceler gözüme uyku girmiyor
Aklımdasın yine daha gün gibi
Hayalin gözümden gitmek bilmiyor
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Sevdaya sevdalı nere gideyim
Rüzgara kapılan yaprak gibiyim
Hor görmeyin beni seven biriyim
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Geçiyor yıllarım biraz da durun
Çekilmiyor sensiz gönlüme sorun
Zalim anılarım bir de siz vurun
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Uyusam göğsüne koyup başımı
Silseydin gözümden akan yaşımı
Yokluğun çatlatır sabır taşımı
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
Doğmuyor sabahlar artık güneşim
Zamansız küllendi yanan ateşim
Bir meçhule doğru benim gidişim
Aklımı başımdan aldı bu sevgi
09/11/07.....Berkay Kur.
Berkay Kur
ÜSTADIM YİNE O SEVGİLİYE ÇOK YALIN VE ÇOK GÜZEL DUYGULARLA SESLENMİŞSİNİZ...6+5=11 HECELİ ŞİİRİN HER ZAMANKİ GİBİ ÇOK AKICI OLMUŞ..KUTLARIM YANIK YÜREĞİNİZİ...SEVGİYLE KALIN...SAYGILARIMLA...İBRAHİM YILMAZ.
Bu şiir ile ilgili 57 tane yorum bulunmakta