Sessizlik
Çığlıklarla dolu sağır edici bir sessizlik
Karanlık
Kimsenin beni göremeyeceği kadar karanlık
Tek başımayım
Tıpkı dünkü gibi
Tıpkı geride kalan diğer günler gibi
Sen gideli 1 yıl 11 ay 30 gün oldu
Sayıyorum
Belki gelirsin diye de
Hiçbir şeyine dokunmadım
Ama gelemezsin ki
...
Şimdi öyle uzaksın ki bana
Ama hala yanımda gibisin
Bunca zaman seni aklımdan çıkaramamam
Ne büyük çılgınlık
Delirecek gibi oluyorum bazen
Sessizliğin ve karanlığın içindeyken
Belki de
Belki de çoktan delirmişimdir
Anlayamıyorum
Benden bu kadar uzakken
Nasıl bu kadar yakın olabiliyorsun düşüncelerime?
...
Şimdi bir çay koyarım belki kendime
İki de şeker
Senin sevdiğin gibi
Ama sen bir daha içemeyeceksin
Ne çayın tadını alabilirsin artık
Ne de şu sevdiğin kurabiyelerin
Yarın ikinci ölüm yıl dönümün
Hala aklımdasın
Ve biliyorum hiç gitmeyeceksin
Ama ne olur git
Yoksa bu sessizlik ve karanlık
Hiç bitmeyecek
(11/01/2016 İSTANBUL)
Kayıt Tarihi : 15.9.2016 03:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)