Aklımdan Şüphem Var Şiiri - Mehmet Nacar

Derbeder yurdunda garip ahiyim,
Gönül deryasında gemi yürüttüm.
Hem büyük aptalım, hem de dahiyim,
Muhabbet yolunda ömür çürüttüm.

Ektiğim güllerden zehirli diken,
Sivrilip batması boynumu büken.
Mecnunun çölünde padişah iken,
Peşimden binlerce iti ürüttüm.

Âşıklık ilminin gizli âlimi,
Zebunluk yolunun Yavuz Selim’i,
Olmuşken sevdiğim bilmez halimi,
Zemzem pınarında duygu arıttım.

Ödülüm Allah’ın verdiği çile,
Yaşayıp giderim hasretim ile.
Rastlayan oldu mu, benden sefile?
Harabat ehline hüzün yarattım.

Yağmur bulutuyla selam saldığım,
Gözünün renginde hayat bulduğum,
Geceler boyunca derde daldığım,
Mehtabın şavkına onu arattım.

Özümden sevdiğim bilmezse beni,
Demek ki, kalmamış imanı dini.
Vuslata kapandı yolların sonu,
Sevda pazarında zulmü kâr ettim.

Aklımdan şüphem var, hâsılı kelam.
Yerine varmıyor saldığım selam.
Kalbimin pınarı başımda belam,
Duygu yağmurumda umut kuruttum.