Aklımdan Geçenler Şiiri - Zafer Özkay

Bugün yağmur altında dolaştım,
Saatlerce yapayalnız,
Yollar ıslanmış lambalar titrek,
Oturup bir bank'a yaktım ciğaramı,
Havaya uzun uzun bakıp boğuk boğuk öksürdüm.

Sana gelen yollarda yürüdüm,
Sana gelen yollar bitmek bilmiyor,
Yolların kapalı ikimiz aynı şehirde,
Ayrı çarpıyor kalplerimiz.
Yürürken kör karanlıkta kayboldum.

Şimdi sen söyle nasıl anlatsam sensizliği,
Nasıl tarif etsem çektiğim acıyı,
Nasıl söylesem sana olan duygularımı,
Nasıl söndüreyim içimdeki kor yangını,
Kim silecek akan göz yaşlarımı,
Kim tuz basacak kanayan yarama.

Sana kavuşmak imkansız,
Acılarımı, göz yaşlarımı, duygularımı
Bir kilo rakıya gömsem çare değil,
Sende terk edip gittin beni viran bir şehir gibi,
Sende hiç insaf kalmamış,
Önce umutlandırdın,sonra tatlı sözlerle kandırdın,
Sonunda tekmeyi bastın.

Aşk dedğin mendil değildir,
Buruşturup bir kenara atamazsın,
Bu nasıl insanlık anlayamadım,
Bir günün bir günün tutmadı, sende ne insanlık,
Ne gurur kalmış senin dünyanda yalan var.

Sokaktaki köpek bile senden gururlu,
sevgi ve aşk'ı alamazsın satamazsın,
Sevmek cesaret ve yürek ister o da sende yok,
Sevmek sevilmek bir yatağı paylaşmak değildir,
Hayatı ve insanlığı paylaşmaktır.

Sana ben kırçiçeğim demiştim,
Göz bebeğim bitanemdin,
Yorgun artık yüreğim,uslandı,
Ama umudum kalmadı senden yana,
Beni attın zaten bir kenara.

Sen bana yasaksın aslında tuzaktın,
Duyguların yalandı gülüşlerin sahte,
Yaşanmadan bitti herşey,
Oysa yeni başlamıştım hayata,
Olsun gözüm olsun bu satırlarım sana son sözüm,
Şikayetim olsun.

19 Kasım 2004