Düşünüyorum bazen, söylediklerin aklıma geliyor. Birisini ne kadar çok seversen Allah’u Teala’nın gücüne gider demelerin aklıma geliyor. Ama inan ki durduramıyorum kendimi. Taparcasına seviyorum seni. Ölümümün fermanını mı imzalıyorum, bilmiyorum. Neden bu kadar? Körü körüne aşk bu mu? Delilerce istemek, hayalini kurmak bir o kadar da gözlerin de bir ömür kalabilmek. Ne bunun sonucu? Sen mi olacaksın yoksa imtihanım? Hayır. Olma. Asla. Nasıl nefes alabilirim ki ben? Bir çare bulmam lazım bu doymazlığıma...
Emel UçarKayıt Tarihi : 20.11.2020 19:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)