Aklımdan Geçenler Şiiri - Talat Semiz

I
Nereden geldim, ben kimim, neyim..
Ben mi asıldım şu incecik çürük ipin ucunda
Yazgımı bildiğini söylüyor falcı, ellerimin çizgisinden
Bakıyorum boşluklara, başka neler gizli avucumda..
Küçük bir kıvılcımla tutuşup alev alev yanıyorum
Sizden farkım ne, dünyanın yalanına ben de kanıyorum.
Tutuyor beni kendine çekiyor yıldızlar,
Gecenin bir köründe sonsuz derinliklerdeyim,
Yanıtsız bütün sorularım, ben şimdi neredeyim…

II
Kızıyorum kendime, “sorma artık aptal adam..”
Yetersiz düşünmüyorum ama, anlatsalar anlayamam..
Yarı uykulu yarı uyanık gezer bir haldeyim..
Deliliğim, kaçıklığım, vurmuşum yollara nereden bileyim.
Gelip geçmek varmış, uzun çileli yolu düşe kalka,
Kimler gelmiş geçmiş bu yoldan, arkasına baka baka..
Acı bir rüzgar eser günün birinde, dökülür kuru yapraklarım,
Asırlık çınarlar gibi dimdik duruyorken dünyada,
Ben bende değilim, aklım almıyor nerede nasıl varım.

III
Zaman parçalar bizi lokma lokma, dilim dilim..
O gerçeği biliyorum, her insan gibi çaresiz ellerim.
Düşünürüm çoğu kez, düşünürüm de teselli olurum,
Belki benden önce giden sevdiklerimle buluşurum..
Onların tüm acılardan uzak, şad oldukları yerde,
Bir mutlu çözüm bulunur belki, benliğimdeki derde..
Yeniden yaşamak istemem, alın sizin olsun dünyanız.
Binlerce kinden, öfkeden, olumsuz tüm acılardan uzak,
O güzel ülkede mutlu olup, sonsuza kadar unutularak..