Aklımdan çıkma Şiiri - Halil Kıvrık

yüz kaslarının bağlarından kopar direği
burnun sızlar.
Ağlayamazsan.

Üzülme.
Bükülmesin gündoğdu çiğdemlere
batarsa;
karabatak batsın şafağın alacasında.

Bekle şimdi. Güneşin olacak.

Her kim ki soluğun farkında değil
İşte o aşktan uzakta... bir köz
üflesem kül değil
dağlar oynar yerinden.
soluklara sığamayan sığıntımısın.

Bana içgüdülerinle gelme
çıkart onları kapının eşiğinde
çalmadan kendinden birşeyler,
adımlarını saymadan
tedbirsiz;
sen olarak gel.
Yaşamak için yaşamın kıyısından sonsuzluğa düş.

Sözümden değil,
aklımdan çıkma..