Yolumu kaybettiğim sokakta boşluk kaplayınca içimi. Hayat heybetli bir tokatla aklımın içinde hatırlatınca seni.
Sanki ay güneşin nezdinde neyse,
Güneş senin nezdinde işte öyle.
Senden vuran ışıklar ondan bana yansıyor, Çünkü benim güneşim senin özünde yatıyor.
Bana aylar önce görünen gözlerini ve benliğini unutmayan ben, kimi unutacakmışım seni mi?
Barış ÇarboğaKayıt Tarihi : 24.8.2024 21:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)