Aklımda Sen Şiiri - Nural Öztürk

Elimde sigara,
Aklımda sen.
Hiç çıkmıyorsun ki zaten...

Bak işte yine gün ağarıyor,
Ve ben pencere önünde
Seni düşünüyorum yine..

Sen o güneş ışığı misali gülümsemenle aklıma girince,
Bir titreme bedenimi geçiriyor ele,
Aklım ne kendimi durdurmaya yarar ne düşünmeye,
Geriye kalan bir ürperti gelir geçer kendi gönlünce.

Sokağa bakıyor; bir bülbülde sesini
Bir ceylanda bakışını, gülde kokunu,
Bir çocukta o bitmez tükenmez hevesini,
Arıyorum, durmadan arıyorum.

Sonra ansızın gözyaşları boşalıyor yorgun gözlerimden...
Oysa ne üzgünüm ne de sinirlerim bozuk,
Ah doğru ya.. Bu oluyor hep seni düşününce derinden.

Bir iç çekiş sarıyor tüm bedenimi,
Sonra nedense birden kalkıp gidiyorum odama,
Çekmeceyi açıyorum. Doğru ya en alt tarafa koymuştum
Paslanan çiğnenen, o yıllar yılı birçok cinayete kurban giden..
Çıkardım ruhumu en derinden,
Yine giydim üstüme.
Artık tüm benliğimi sarmasa da ruhum,
Ceket oluyor bana ya, gerisi olmaz umrum.

O ruhumun her zerresinde sen varsın diye,
Sıkıca sarıldım ceket niyetine giydiğim şeye,
Hani olur ya bir gülümsemenle kalbimi ısıtırsın diye,
Ah! Benimki de boşuna bir uğraş işte..

Ve yine yanımda en sadık dostum
Yalnızlığımda birlikte..
Oturuyoruz yine pencere önünde,
Ellerimizde sigara,
Ve yine aklımda sen,
Hiç çıkmıyorsun ki zaten.