Aklımda Kalan Şiiri - Yorumlar

gecenin güzel şiiri..

cennet annelerin ayakları altındadır.her kadın anne olmak ister.ne diyelim darısı sizin çocuklara.güzel bir şiirdi.yüreğine sağlık.

Hani içinde kendimizi ğörürüzya güzel bir yürekten yazılmış güzel bir şiirde oakadar güzel anlatmışsınızki herşeyi annelere neler yazsak azkalır anlatmaya yüreğinize sağlık. her şiiriniz ayrı bir ğüzel gerçekten tbrkl.

aydın klalemınıze ve yuregınıze saglık saygılarımla

ÇOOOk güzel duygular.Sevgi ama farklı bir sevgi.Mısralara o sevginin güzelliği öyle güzel yansımış ki..bitmese dedirtiyor şiir okuyucuya. Duyarlı yüreğinizi ve şiiri kutlarım saygılarımla

Çocukken,
Geceleri yastığımla konuşurdum ben

TEBRİK EDERİM DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN

İçerik ve anlatım ustaca.Sol yanıma kurşun gibi işledi.Okuken neler aklıma gelmediki.Ana dedim
can dedim.Öpmek istedim.koklamak istedim.
Ama yoktu ne çare.
Yüreğine sağlık.bin kere selam olsun.

UMUT DİYE...


Küçükken
şu parlayan yıldızı
ve etrafındakileri seyrederdim
o kadar ilgimi
çekmesine rağmen
ne olduğunu bilmezdim
bana hep kırık cam parçalarını
anımsatırdı
soracağım kimsede yoktu
Annem beni doğurunca ölmüştü
Babamı ise jandarmalar vurmuştu
Bir “Soro Dayı” vardı
etrafımda
o da “kaybolanların
yol arkadaşı” derdi hep...
Arkadaşımda yoktu ki,
Ondan başka
konuşan

Qotansa konuşamıyordu
bazen evin etrafını
koştururduk
O havlardı
ben de gülerdim

üç beş keçimiz vardı
onlarla
Ben ve Qotan
dağ bayır dolaşır
dururduk

ekmeğimizi Zaré Yenge
pişirirdi tandırda
o da hiç konuşmazdı
bazen anlamsız sesler
çıkarırdı
çünkü laldı
geceleri yıldızları benimle
seyrederken elleriyle
bir şeyler anlatırdı
Ben de anlamış gibi
başımı sallardım
mutlu bir aileydik

Soro Dayı
okul okumamıştı
ama dokuz yaşında beni
şehre okula yolladı...
Şehir fazla uzak değildi
Qotan beni sabah
okula bırakır
akşamda alırdı
Zaré yenge
Her gün yolluk bırakırdı
beni elli kez öperdi
ve ben okula gitmek
için yola çıkarken
O ağlardı.
eve döndüğüm zamansa
koşarak gelir beni kucaklardı
gece lamba ışığında
ders çalışırken
Soro Dayı
Oturduğu Mıqet ten
göğsünü gerer
padişah edasıyla
seyrederdi beni
Zaré Yenge
ise durmadan başımda beklerdi
ben yazarken
iki avucunu çarparak
alkış yağdırırdı bana
dikkatim dağıldığı için
sinirlendiğimi hissettiği zaman
kendini toparlar
hiçbir şey yokmuş gibi uysallaşırdı
ama bunu her seferinde yapardı
durmadan...durmadan...

yazın hep damda yatardık,
yıldızlara merakım ondandır
Zaré Yenge
uyumam için masal anlatmazdı
ama uyumamam için
garip seslerini hiç eksik bırakmazdı
vücut dilinden anlıyordum ki
o da hep yıldızlarla
ilgili masallar anlatırdı
ne zaman dama yataklar serilse
Soro Dayı kalaşnikovunu
Ve on dörtlüsünü
söker yağlar ve takardı
bir evlat gibi üzerine titrerdi
bir ondan bir diğerinden
mutlaka kurşun sıkardı geceye
adresi belli olmayan
bu kurşunlar
menziline ulaşırken
bizlerde
hafif uyku haline geçiyorduk
korkudan...
O ise hiç korkmazdı
onun için di ya evimiz tekti
ve şehirden uzaktı
ben ise o parlak yıldızı
“yol arkadaşı belledim” kendime
lisedeyken
çünkü astrolojiyi de
az buçuk çözmüştüm
fakat ben yolumu kaybetmemiştim

o gün tatildi
Ben, Keçiler ve Qotan
dağları dolaşıp
yorulduktan sonra
eve gelmiştik
hayatımda ilk kez
Soro Dayı’yı
yatakta o saatte gördüm
yaklaştım ateşler içindeydi
Zaré Yenge üstünü
yorganlarla kaplamıştı
ellerini dizlerine iliştirmiş
pür dikkat
ve hüzünlü bakışlardaydı
derin derin inleyen Soro Dayı’nın
üstündeki yorganları bir bir attıktan sonra
don atlet katına bıraktım,
işaretle Zaré Yenge’den su istedim
biraz sonra
elinde bir bardak su ile içeri girince
ağlanacak halime gülmeye başladım
ateşini düşürmek için
bütün imkanlarımızı sarf ettik
en son dama serdik yatağını
karanlık bir geceydi
kurt ulumaları yankılanıyordu
evimizin arkasındaki kayalıklarda
saat epey ilerlemişti

O Kore Savaşı gazisi
geniş omuzlu
geniş alınlı
Soro Dayı
Parlak Yıldız doğduğunda
hayattan ebediyen el çekmişti
cenazesini Zaré Yenge yıkadı
mezarını da akasya ağacının altına ben kazdım
inişli çıkışlı ama korkusuz
geçirdiği bütün hayatından el çekince
güzel bir mezara sahip olmuştu
Ben ve Zaré Yenge
sarıldığımız yaşamdan hiç korkmadık
Soro Dayı varmış gibi yaşıyorduk
zaten her gün beraberdik
sessiz ve korkunç
geçirdiğimiz gecelerde
onun cesareti ve Zaré Yenge’nin
menekşe gözleri ısıttı bizi
yalnız hayatımız
benim üniversiteyi kazanmamla
farklı bir seyir aldı

Parlak Yıldızın
yol arkadaşlığını
terk eden Soro Dayı’yı
yattığı yerden huzurlu
kılmak için verdiğim sözü
yerine getirmek için
geceleri
tıngırdattığım sazımın
tellerine dokununca
mezardan
tok bir ses yükselirdi
“Burası Muştur “!
ve gece tekmil dururdu
Zaré Yenge’nin saçlarına karşı

her gün her gün ona anlattım
bir türlü kabul ettiremiyordum
“Soro Dayı burda tek başına ne eder? ”
diyordu
ya Qotan
peki keçiler
ya evimiz
der dururdu

en son yakın köyden birini bulduk
eve keçilere Qotan’a
en önemlisi Soro Dayı’ya bakacaktı
ben de üniversiteye kaydımı yaptırıp
ev tutmuştum
ve Zaré Yenge’yi
almaya gelmiştim köye
Soro Dayının bize bıraktığı miras sayesinde
hiç zorlanmadan okulumu başarıyla bitirmiştim
mezuniyetimde
şapkamı havaya fırlatırken
Zaré Yenge’nin dili çözülmüştü adeta

Temmuzun kavurucu sıcağında
köye vardığımız o gün
Qotan’ın sevincini
resmetmiştim.
siyah beyaz
hiç unutmam
ve en önemlisi
Zaré Yenge sevinçten
hayatında ilk defa benim ismimi
haykırmıştı
Umut diye...




İrfan sari

BU NE GÜZEL ŞİİR BÖLE BÜYÜK BİR ZEVKLE OKUDUM YÜREĞİNE SAĞLIK TAŞINA TOPRAĞINA KURBAN OLDUĞUM GÜZEL MEMLEKETİMİN GÜZEL İNSANI BÜTÜN ŞİİRLERİNİ OKUYACAĞIM KALEMİN DAİM İLHAMIN BOL OLSUN SAYGI VE SEVGİLERİMİ SUNUYORUM İSTANBULDAN GÜZEL MEMLEKETİM GAKOŞLAR DİYARI ELAZIĞIMIZA KUCAK DOLUSU SELAMLAR SEVGİLER ESEN KALIN.

Güzel bir anlatım ve haz duyularak defalarca okunabilen harika bir şiir. Kutlarım, yüreğinize sağlık.