Aklımda bir İstanbul hatırası

Gözümün seyirdiği bir noktada özlemi başlar İstanbul’umun
Kimi kapalı bir zarftadır hatıraların, kimi denize nazır bir sarayda
Kollarım açık kucaklar dururum sağ tarafım güneş, yönüm İstanbul
Naçizane bir tebessümle Pendik sırtlarına gelmiştik.
Pendikli bir çocuktum artık, geliş o gelişti
Hala çocuğum aldırış edene,
Sarılırdım özlediğim her bedene
Kenar mahallelerinde dolaşma huzuru
Kimi komşu kapı önlerinde
Bir teyzenin sesi yankılanır hala kulağımda
Zile basıp kaçan çocuk yüreğim semtimin özleminde.
Tepelerde yalınayak Çınardere Mahallesi
Haykırsam o an İstanbul duyacaktı
Kim bilir kaç mecburiyet daha bizi ayıracaktı
Semtimin özlemindeyim, yönüm İstanbul
Tersanelerde gemiler yüklenir bir bir
Taşınsa hatıram söylense her dil
Tarihine yaraşır bir düşle örtüşür,
Anadolu kapısı Pendik ile
Ada vapuru sahille buluşur.
Aydos dağının eteğinde püfür püfür bir nefes
Konu komşu dert ortağı, yardımlaşır herkes
Dört mevsim serbest yaşanır hür,
Her vakit ağızlardan salınır tevekkül
Aklımda bir İstanbul hatırası
Soframda insan eksiği,
Yalnız kalsam da biliyorum bekler
İnsanımın bir tabağı ve bir ekmeği
Güneşe döndüm yönüm İstanbul
Aklımın surlarında bir bayrak asılı
Fethedilmez bir geçit, dostum Pendik
Memleketim oldun sende artık.