Akliman’da Sabaha Uzanır Mavilikler

Akliman’da sabaha uzanır mavilikler
Gözümü ilk açışımda
İlk onu görürüm karşımda
Göztepe’de zümrüt kakmalı bir hançer gibi salınıp
Düşer akdenizin turkuvaz maviliğine bulut
Akliman koyu zeytin dallarına tutunup
Altın rengi kumlarıyla gözbebeklerime üşüşür
Yakamozların kıvrımından süzülür beyaz bir kayık
İki yanında ayyıldızlı iki bayrak dalgalanır
İki balıkçı uyandırır Akliman köyünü uykusundan
Motor sesi gizlice damlar maviliklerin koynuna
Gökkuşağı gül goncalarının yosun yeşili yaprakları
Özlenen sevgilinin gözyaşları gibi sulanır çiğ tanesiyle
Sabah güneşi sevgililerin bülbül sesli pencerelerine konar
Martı kanatlarından suya düşer yüzyıllık efsaneler
Karşı dağların gizli oyuklarında uyanır kurt yavruları
Mırıltıları yabani bir şarkı gibi siner ovanın yeşiline
Gelincik tarlalarında bakla toplayan kızlar
Çeyizlerine keten çarşaflar, peşkirler işler nakış nakış
Yolun başına iner yaşlı nineler, dedeler
Zeytin tarlalarının içinde hummalı bir sevda filizlenir
Gözlerimi yumarım maviliklerin ucundan aşağı
Kulağım iki küçük, nazlı ayak sesindedir
Akliman sabahlarının içinden süzülüp gelen
Karbeyazı tüller içindeki o sevgilidir...

Turan Gökmenoğlu
Kadıköy, 10 Haziran 2007