Aklıma Sen Gelende Şiiri - Ahmet Yalkın

Bir bahar akşamıydı, alaz titreten bir soğuk dışarıda…
Aklıma sen gelende sevgili yüreği yitik sevdalarımı düşünemez oldum!
Kaldırımlarca yürüdüm boyuna, yağmurlarla yıkadım özlem duygularımı
Yağmurun ıslatıcı yüzü kimin umurunda
Ben yağmurlarla büyüyen bir seraba vuruldum.

Sevgili
Kalbinde, gözlerinde rüyaları gizli…
Biliyorum seninde düşlerini süslemekte karanfiller bir de Cezayir menekşeleri
Bilmekteyim Sevgili çünkü sende severdin (benim gibi) çiçekleri
Bir tek noktada ayrılırdık seninle; sen menekşeleri
Ben kırda büyüyen bütün çiçekleri,

Ey Sevgili;
Şimdi bütün baharlarım çiçeksiz, ırak bir yanılsama kaldı gözlerimde, kır çiçekleri!
Sen eşsiz bir gülüş değil miydin kararsızlıkların gölgesinde
Saçlarında pembe güller gezinen sen değil miydin?
Sen değil miydin cesaret meşalesi?
Şimdi sen gözlerimin menzilinden uzak
Soframda sana ayırdığım tabak hep boş kalacak! ...

Sevgili
Sıcak iklimlerin meltemi
Beni terk edip gittiğin o günden beri
Soframdaki boş tabağın sahibi
Duvardaki mahzun resmin ve nice kır çiçeklerinin yitiği
Senin gittiğin o günden beri yetim duygularla kanadım boyuna
Kaba boydan bir türkü tutturdum
‘Kırmızı gül her dem olmaz yaralara merhem olmaz’
Artık yoktun
Kulaklarımda aşka dair serzenişler duyamayacak
Bir buse-i candan’a karşılık bulamayacaktım
Alışmak istiyordum yokluğuna
Varsın yanaklarım boş kaslındı
Gözlerim gecelerce ağlasın, düşmanlarda gülsündü! ...

Bilemedim Sevgili
Şimdi,
Bütün kırlarım çiçeksiz
Tüm esrik duygular öksüz kaldı
Bilemedim…
Sanki sen birkaç günlük bir yolculuğa gidiyordun,
Ben seni yolcu eden yegane kişi

Ey Sevgili
Yanık yaraya merhem
Yüreğimdeki yaranın sebebi
Duy beni!
Senin gittiğin gün başladı çileler
Senin gittiğin gün soldu bütün kır çiçekleri
Senin gittiğin gün dimağımda deprem
Senin gittiğin gün Mecnun’un kederi

Ey Sevgili …
Sıcak iklimlerin meltemi
Beni terk edip gittiğin o günden beri
Soframdaki boş tabağın sahibi
Duvardaki mahzun resmin ve nice kır çiçeklerinin yitiği
Duy beni!
Yanık yaraya merhem
Yüreğimdeki yaranın sebebi
Duy beni! …

Ahmet YALKIN