Aklıma Ölüm Gelir Şiiri - Seyfettin Kardaş

Karanlık olunca gökyüzü,
Sıtma tutar beni.
Dizlerim tutmaz, gözlerim görmez olur.
Aklıma ölüm gelir.

Şimşekler çakıp, fırtına çıktığında,
Yağmur boşalır yeryüzüne oluk oluk.
Islanınca tepeden tırnağa,
Aklıma ölüm gelir.

Sarsılsa yeryüzü birazcık,
Gıcırdasa duvarlar,
Boynunu bükse ağaçlar,
Aklıma ölüm gelir.

Ne zaman geçsem mezarlıktan,
Bakarım dua eden insanlara.
Ve mermer taşlara...
Aklıma ölüm gelir.

Kimseler bilmez korkutuğumu.
Kendi kendime,
Düşünüp dururum;
Ölürsem ayrılırmıyız diye...