Aklıma Girmese Gözlerin...

şöyle yürek dolusu anlatabilsem seni,
kâfi geliverse şu zavallı kelimeler...
karışmasa aklım, kalem eldeyken,
aklıma girmese gözlerin...
kim bilir neler yazardım?
şunca yazdığım gibi yavan,
tadı tuzu kararsız kalmazdı.
sayfalar yetmez,
kalem iflah olmazdı.
ama, neyleyim hep aynı!
ne zaman ki kalem elde,
gözlerin içimde yâr.
işte tam da orada aklım durur,
kalem bildiğini yazar.
anlatabilseydim belki,
hani, derdim, azıcık şairsin;
gel gör ki iş yok bende,
aklım takılıyken gözlerinde.
kalem olunca yazan,
böyle fellik fellik saklanıyor
satır satır yazılan.
sadece yürek, azıcık avunan...