Aklıma Geldin Yine Şiiri - Selçuk Kolak

Aklıma geldin yine gerçi hiç çıkmıyorsun.
İlk karşılaştığımız yerdeyim o köşe başında.
Hani saçların rüzgarda dans ederek döndüğün o köşe gönlüme düştüğün yer. Bu ara hep hatırası olan yerlerdeyim. İlk seni sevdiğimi haykırdığım park. İlk elini tuttuğum bank. O karşılaştığımız kütüphaneyi yıktılar. Yerine kafe yapmışlar gittim kütüphaneden birkaç kitapta koymuşlar. Hani Bi kitap vardı kütüphanede tek bitane vardıda paylaşamamıştık sen önce ben okuyucam demiştin. O kitabıda almışlar baş köşeye koymuşlar. Sanki herşey herkes anlaşmış nereye baksam hatıralar. kime baksam sana benziyor. Hani zamanla alışıyodu insan acı hafifliyodu. 5yıl oldu sen gideli. Ama benim canım hala yanıyor. Sana gelecektim aslında sonra vazgeçtim.
Rahatsız etmek istemedim. Bi iki duble aldım kafam hafif kıyak. Hayallerimiz düşüyor aklıma. Hayalini kurduğumuz gibi bir ev buldum aslında. iki katlı bahçeli ama tekde yaşanmaz bu evde. Sevemedim sevmedim senden sonra kimseyi. Kimsede bakmadı bana sen gibi. Acelenmi vardı be güzelim,. Beni böyle çaresiz sensiz bırakıp sessiz ce gittin. Ama Bi gün söz ayık kafayla gelicem yanına. Anlatıcam herşeyi birbir sana. Kızmak yok ama. Sana sarılamasamda kokunu alamasamda. Toprağına sarılırım gözyaşlarım ıslatır belki. Sen gülleri seversin kırmızı güllerde getiririm. Hatta baş ucuna dikeyim en kırmızısından. Ben görmesemde seni sen görüyorsan bil bilki hiç ihanet etmedim. Ne sana ne aşkımıza nede hayallerimize. Gözüm gibi sakındım herşey den. sakladım taa içime kimse görmesin bilmesin diye. Şayet başka Bi dünya varsa orda karşılaşırız. Yoksada seni tanımak benim cennetimdi zaten bu dünyada.