Aklıma Düşme Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Aklıma düşme, serpilmeyesin hayallerime,
Arındırdım kendimi günahlarından,
Git, uzak diyarlara, hırpalama yüreğimi.
Yeter bu kadar acı, hüsran ve hüzün,
Kaldıramıyorum, ağır geliyor,
İçimi kemiriyor, kanımı emiyor.

Üç günlük ömrüme acı biber ektin,
Her yanım yanıyor, azap içindeyim.
Başımı kaldıramıyorum, bakamıyorum insanlara,
Ne heves bıraktın, ne de kudret.
Yerle bir ettin içimdeki baharı,
Savurdun rüzgâra son umut kırıntılarını.

Geceyi uzattın, sabahı getirmedin,
Gözlerim karanlığa teslim oldu senin yüzünden.
Bir zamanlar ışık olan ne varsa söndü,
Sessizlik yankılanıyor boş duvarlarda,
Bir adım ileri gitmek ne mümkün artık,
Zincirledin ruhumu bu dipsiz kuyulara.

Yüreğimde ağır bir taş, ellerimde ağırlığın,
Sözlerin hala kulaklarımda yankılanıyor,
Ne kadar unutsam, o kadar düşüyorsun aklıma.
Her adımda daha da uzaklaşıyor hayat benden,
Ve sen, gölgem gibi peşimde sürükleniyorsun,
Kaçsam da, kurtulamıyorum izlerinden.

Düşlerime düşme, dağıtma daha fazla beni,
Bırak, belki yeniden yeşerir yarım kalmış umutlarım.

Memoçilo