Aklım Yerinde Mi? Şiiri - Sami Taflan

Onun beni sevmesi o kadar gerçek ki
Kalbime değil de gözümle gördüğüme baksam
Onun beni terk ettiğini düşünürüm
Devamlı ağlardım
Bazen de acaba ben akıldan istifa mı etmişim
Kafamdan mı kuruyorum
Psikolojik bir hastalığım mı var
O belki benden habersiz
Belki ben kendi kendime inanıp
Kalbimdeki acayiplikleri
Yüzde yüz onunla bağlantılı görüyor olabilir miyim diye mantık muhakemesi yapamıyorum bile
Hayır, yüzde yüz kalbimde yaşayan ve duyduğum gerçek diyorum
Aklımı yitirmiş olmama ihtimal yok, gayet de mantıklı
O beni çok seviyor
Kalplerdeki yollar da safsata değil, hakikat biliyorum
Ama bir ihtimal içimde hastalık varsa
Hayır, yok
Hastalık,ben mutluyken de gelip beni yakmaz
Mutluyken de içimde ağlayıp beni endişelendirmez
Mutlu derken, yani ağlamazken, kederli değilken
İçimde yanan, ağlayan, kederlenen şey
Kafamda kurduğum, inandığım, hislerimde olan bir hastalık olamaz
Bu, yüzde yüz, onun da beni özlemesidir