Pençe vursam dağı yıkarım amma,
Sana asla gücüm yetmiyor gönül?
Severken ayrılmak koyar adama,
Çektiğime insaf etmiyor gönül.
Ne çare gönlüme geçmiyor sözüm,
Sevda ateşine belendi özüm.
Karardı güneşim soldu gündüzüm,
Yangının dumanı tütmüyor gönül.
Erilmez bir mekân Kaf Dağı oldu,
Yıllarca koşturdun özüm yoruldu.
Kuruldu divanlar sevda soruldu,
Anlatmakla derdim bitmiyor gönül.
Damlasa bir damla derya kuruyor,
Halden anlayanlar bunu soruyor.
Sevdanın zerresi ömür yoruyor,
Yıllar unutturup atmıyor gönül.
Sana gönül vermek suç imiş meğer,
Bu derdi Eyüp’ün başını eğer,
Yüzüme bir gülsen, dünyayı değer,
Ettiğine aklım yatmıyor gönül.
Eyüp Şahan
Anlara 22.3.2014
Kayıt Tarihi : 5.5.2014 22:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!