aklım,
beni ben eden
sevginin eseriydi...
kimi eser,
uzaktan bakınca...
kimi de
yaklaşınca
anlama ererdi..
gönlüm,
beni ben eden
aklımın eseriydi....
kimi eser,
yazıldıkça...
kimi de
okundukça
anlama ererdi...
işte...
hayat;
akıl ve gönlün birleştiği
böyle bir şeydi...
Fikret Turhan-Yalova,
01.01.2014
Kayıt Tarihi : 1.1.2014 15:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!